अबोल तुझे डोळे नकळत
बरेच काही बोलुन जातात
काळ्या कुट्ट अंधारातही
तुझ्या अस्तित्वाची जाणीव देतात
तुझा एक कटाक्षही
माझे मन शहारुन टाकतो
अन तुझ्या एका स्पर्शाने
मोरपिस जणु भासतो
तु दिसतेस मला
अगदी एखाद्या परीसारखीच
कल्पनेच्या मोहक
विश्वात जगणारी
कळी उमलते तशीच
रोज पहाटे उमलणारी
आहेस जशी पण
तशीच मला आवडतेस
कदाचीत म्हणुनच काय
तु माझ्या मनात राहातेस
स्वतः काहीच बोलत नाहीस
हळुच इशारा मात्र करतेस
बोलत नाहीस काहीही तरीही
मनातले गुपीत सांगतेस
