मी म्हणायचो

मी म्हणायचो

तुझ्या डोळ्यात मला एक टप्पोरं स्वप्न दिसतं.

तू म्हणायचीस छे

तुला तर कशातही काव्यच सुचतं.

मी म्हणायचो

बघ मनापासून केलेली इच्छा ही प्रार्थना असते

तू म्हणायचीस कशी रे

चिमुरडीतही तुला झाशीची राणीच दिसते

मी म्हणायचो

ती हसायची आणि गुणगुणायची आपल्याच नादात गाणी

आज यशाचे 

मेडल घेऊन आली आणि डोळ्यात माझ्या आनंदाचे पाणी

तुला पाहिले

कधी कधी अशी भीती वाटते की आपण सौंदर्याला 

शब्दात बांधून आपल्याच शब्दांच्या मर्यादेत त्याला 

बांधू तर पहात नाही? सौंदर्य सागरासमान आणि 

आपले शब्द फक्त थेंब रूप आहेत. 

यावेळेस सौंदर्याला बांधून घालायची ईच्छाच होत नाहीये, 

तर एका खुळ्या वेंधळ्याची कल्पना शक्ती प्रक्षेपित करूनच हौस भागवतोय.

तुला पाहिले साडीत 

आणि जागी ठार झालो

तुझ्यासाठी खुळा होतो 

आता वेडा पार झालो

थोडे मराठी दागिने

तुला आवडतील का?

साध्या मराठी मुलाची

सोबतीण होशील का?

तुझ्या नाकावर नथ

कानी मोत्यांच्या कुड्या

गळ्यामध्ये ठुशी येता

होणे अप्सराही वेड्या

तुझ्या नाजुक गळ्यात

चपलाकंठी शोभेल

तुझी होऊनिया धन्य

मोहनमाळ ठरेल

वाकी पाटल्या मेखला

पायी पैंजणे जोडवी

किती मोहक हवीशी

माझी कल्पना असावी

साजेसा केसात खोपा

भाळी कुंकवाचा टिळा

ईतकेच मागतो हा

तुझा साजण वेंधळा

मराठी त्या दागिण्यांची

शोभा वाढवशिल का

एका मराठी मुलाची

सोबतीण होशील का?

तुझे डोळे

अबोल तुझे डोळे नकळत

बरेच काही बोलुन जातात

काळ्या कुट्ट अंधारातही

तुझ्या अस्तित्वाची जाणीव देतात

तुझा एक कटाक्षही

माझे मन शहारुन टाकतो

अन तुझ्या एका स्पर्शाने

मोरपिस जणु भासतो

तु दिसतेस मला

अगदी एखाद्या परीसारखीच

कल्पनेच्या मोहक

विश्वात जगणारी

कळी उमलते तशीच

रोज पहाटे उमलणारी

आहेस जशी पण

तशीच मला आवडतेस

कदाचीत म्हणुनच काय

तु माझ्या मनात राहातेस

स्वतः काहीच बोलत नाहीस

हळुच इशारा मात्र करतेस

बोलत नाहीस काहीही तरीही

मनातले गुपीत सांगतेस

दूर निघून जाण्यापूर्वी

दूर निघून जाण्यापूर्वी

एवढं तरी कर

अंगणात माझ्या घेऊन ये

एखादी तरी सर...

तुझ्या सरीनं पुन्हा एकदा

भरून जाऊदे अंगण

तुझ्या पुरानं पुन्हा एकदा

वाहुन जाऊदे कुंपण

पसरून माझे हात पुन्हा

झेलीन तुझ्या गारा

श्वासामध्ये भरून घेईन

सळाळणारा वारा

ओसरून जाता सर तुझी

दूर निघून जाशील

ओल्याचिंब तुझ्या आठवणी

मागे ठेऊन जाशील

जेंव्हा जेंव्हा आठवेल तुझी

दुरावलेली सर

आठवणींचा पाऊस येईल

भिजवून जाईल घर

आठवतं तुला त्या भेटीत

आठवतं तुला त्या भेटीत

रिमझिम सरींनी छेडलं होतं .

भर दुपारी मला जणू

चांदण्याने वेढलं होतं .

आठवतं तुला त्या भेटीत

श्रावण धुंद बहरला होता .

ओल्या ऋतूत ओल्या स्पर्शाने

ओला देह शहारला होता .

आठवतं तुला त्या भेटीत

दोघे व्याकुळ झालो होतो .

तुझा गंध वेचता वेचता

मीही बकुळ झालो होतो .

आठवतं तुला त्या भेटीत

भावनांनी कविता रचली होती .

माझ्या डोळ्यात तू अन

तुझ्या डोळ्यात मी वाचली होती.

आठवतं तुला त्या भेटीत

आणखी काय घडलं होतं ?

मला स्मरत नाही पुढचं

बहुतेक तेव्हाच स्वप्न मोडलं होतं

मला काय वाटलं;

मला काय वाटलं;

तर तुला काय वाटलं.

चुकीचं मी तुला ठरवलं तर ;

तू मलाच चुकीचं ठरवल.

खोटे आळ येडू आतातरी;

माझ्यावर लावू नकोस;

वेदना होतात या मला;

तू असं दुखवू नकोस.

माझ्या डोळ्यांच्या आरशात;

जर शोभत नाहीत अश्रू;

तर छेडु नकोस मला;

असं रडवूही नकोस.

असशील तू कोणा दुसर्याची;

कदाचीत माझी नसशीलही;

जरी हे खरं असेल तरी;

तू मला ते सांगू नकोस.

आता तरी किंमत लाव;

माझ्या तुज्यासाठीच्या स्वप्नांची;

नाहीतर कोणत स्वप्न;

मला दाखवूतरी नकोस.

आता तर आलीस अन् भेटलिस 

अन् ऐवढ्यातच निघालिस 

फक्त एक करार पाळण्यासाठी;

नाईलाजाने मला भेटू नकोस.

देवा

देवा,

तुझ्यासारखं मलाही तू

दगडाचं बनवलं असतंस तर,

किती बरं झालं असतं!

कुणी पुजलं नसतं तरी चाललं असतं,

निदान असं मला कुणी

लाथाडून तरी गेलं नसतं...

डोळ्यात माझ्या तुझे अश्रु आले..

डोळ्यात माझ्या तुझे अश्रु आले..

आजही पुन्हा तेच झाले
मनाला माझ्या फक्त तुझे
वेड लागले...

येताच आठवण तुझी
मनाला माझ्या खुप सावरले...

तरिही पुन्हा तेच झाले
सर्व जुने पुन्हा नवे झाले..

कुणी नाही तु माझा मनाला
माझ्य खुप समजावले तरिही
पुन्हा तेच झाले मन तुझ्याविना
उदास झाले..

जगायचे आयुश्य सुखात
अनेकांनी सांगुन पाहिले
तरिहि पुन्हा तेच झाले
तुझ्याविना हे आयुष्य
नकोसे झाले...

पाहतोय मी

किना-यावर उभ राहून

पाहिल तिला ......

आपल पाउल मागे घेताना

अस कितीदा पाहतो मी

आवडत मला ........

पाउल मागे घेतांना

खट्याळपणे तिने

पायाला केलेल्या गुदगुल्या

आठवतात मला ........

जीव जडलाय माझा

तिच्याच त्या

जीव लावण्यावर ........

माझ्या येण्याच्या चाहुलीने

तिने घेतलेली माघार

मला व्यापण्यासाठी

नाही, कदाचित ........

मला खुणावतेय ती

त्यावर आरूढ़ व्हायला

पण आता ........

पण आता

ओहोटी लागलीय

तिला आणि मलाही

अजुनही तसाच उभा आहे मी

किना-याला .......

वाळूत पाय घट्ट रोवून

तिला दूर जाताना

पाहतोय मी ........

हातून काहीतरी निसटताना

पाहतोय मी ........

पाहतोय मी ........

आठवतात मला ते सारे दिवस

आठवतात मला ते सारे दिवस

पाहत बसायचो मी तुला रात्रंदिवस

आजही आहेस तू माझीच

पण ते फक्त आठवणीतच

राहिलो नाही आता तुझा मी

हरवून बसलो भान माझा मी ....

दुसर्या सोबत पाहून थांबले माझे हृदयाचे ठोकेच

पण तुला कदर न त्याची

कारण ह्यावर बोललो न मी कधीच

आज पर्यंत कळले नाही तुला

प्रेम माझे काय होते

कारण तुझ्याच मनात पाप होते

वाटले होते प्रेम मी तुला करत राहील सदा

पण पाहिलेच नव्हते ह्या प्रेमात पडेल

माझ्यावरच गदा

माहित नव्हते तू एवढे मला छलशील

असशील माझ्या मिठीत अन हाथ दुसऱ्याला देशील

स्वप्न पहिले मी तुझ्या संगे राहण्याचे

पण घात तू केलास

बंद माझे डोळ्यांवर वार तू केलास

आठवतात मला ते सारे दिवस

तू बोलायची मी आहे तुझीच

आणि उद्याही राहील

मी हि तुला दिले वचन

तुला कळी सारखे ठेवेल

पण सांग मला काय माझा गुन्हा

खरेच आता सांगेल मी प्रेम न करणार पुन्हा

तुला काय वाटल,

तुला काय वाटल,

मी तुझ्याशिवाय राहू शकत नाही,

तू जशी रागावून गेलीस,

तसा काय मी रागावू शकत नाही!!

तुझ्या आठवणीत डोळे माझे

नेहमीच रडतात,

पण मी कधीच रडत नाही,

तुझ्या आठवणीत मन

नुसत घुसमटत असत,

पण मी कधीच नाही,

तू सुखी आहेस,

तसा मीही जिवन्त आहे,कारण..

मी तुझ्याशिवाय जगू शकतो,

हे विष मी आता सहज पिऊ शकतो!!

तू नेहमीच बरोबर होतीस,

माझच नेहमी चुकल,

इतक्या वर्षान्च प्रेम आपल,

एका भाण्ड्णात आटल,

दु:खी असलो तरी आशेवर जीवन आहे,कारण..

देव माझ्याशी नेहमीच चान्गला वागतो,

आणि आपण परत एकत्र येऊ शकतो!!

लिहिण्यासारखे एवढेच होते,

बाकीचे तू समजून घ्यायचे,

इतके जुने नाते आपले,

तोडून नाही तुटायचे,

माझ्या भावना तुझ्यापर्यन्त पोहोचल्याच असतील एव्हाना,कारण..

मीही तुझ्यावर अगदी जिवापाड प्रेम करतो,

जशी तू मला,तसा मीही तुला खूप मिस करतो!!...